در حال حاضر، گزارش خاصی مبنی بر حد مجاز مصرف رویبوس وجود ندارد. ولی در منابع دیده شده که مقدار بهینه مصرف روزانه رویبوس، 750 تا 3000 میلی گرم برگ گیاه، ترجیحا در چند نوبت، پیشنهاد شده است.

2 ساعت قبل یا بعد از غذا

• به نظر می آید مصرف رویبوس به شکل چای ضرری ندارد، ولی در مورد مصرف دارویی آن مدارک کافی در دسترس نیست.
•  در مورد مصرف رویبوس در شرایط بارداری و شیردهی، اطلاعات کافی موجود نیست و جهت حفظ ایمنی، بهتر است در این شرایط از مصرف رویبوس خودداری شود.
• افراد مبتلا به ناراحتی های کلیه و کبد و کسانی که تحت شیمی درمانی هستند قبل از مصرف این چای با پزشک خود مشورت کنند.
•   در برخی منابع گزارش شده است برخی افراد ممکن است به مصرف رویبوس آلرژی نشان دهند. علائم چنین حساسیتی عبارتند از سختی تنفس، درد سینه، سختی بلع یا حساسیت های پوستی.

تا کنون تداخل دارویی برای رویبوس گزارش نشده است.

• در طی جنگ جهانی دوم، چای رویبوس به جایگزین مهمی برای چای معمولی تبدیل شد، چون در آن زمان حمل و نقل چای از آسیا تقریبا غیر ممکن بود.
•  در سال 1968، فردی به نام آنیک ترون کتابی درباره فواید چای رویبوس برای سلامتی، به ویژه درمان کولیک در نوزادان، نوشت.
• خاصیت آنتی اکسیدانی رویبوس بسیار زیاد است و از این نظر، در رتبه بعد از چای سبز قرار می گیرد.
• برگ های چای رویبوس سبز هستند و وقتی طی فرآوری، تخمیر می شوند به رنگ قرمز در می آیند.
• چای رویبوس، در انواع سبز، تخمیر شده و طعم دار شده (به عنوان مثال، با نعناع، وانیل، بابونه و کارامل) وجود دارد.
• رویبوس، مانند چای ترش، چای قرمز هم نامیده می شود.
• تفاوت رویبوس با چای های دیگر در این است که رویبوس فاقد کافئین است و مقدار تانن های آن کمتر از انواع دیگر چای است.

عدم وجود کافئین و مقدار اندک تانن ها در این گیاه، استفاده از آن به عنوان یک گیاه دارویی را در سطح جهانی رونق بخشید. رویبوس در طب سنتی آفریقای جنوبی (جایی که منشاء این گیاه است) به عنوان یک چای سالم مصرف می شد و برای درمان خستگی های مزمن، تهوع و انقباض های شکمی استفاده می شد.