ارتباط معکوس میزان مصرف قهوه و دمنوش های گیاهی با بیماری های کبدی

فیبروز کبدی نتیجه آسیب مزمن به کبد در رابطه با تجمع پروتئین های ECM است، که مشخصه‌ای از اکثر بیماری‌های مزمن کبدی است. علت اصلی فیبروز کبدی در کشورهای صنعتی شامل عفونت HCV مزمن (ویروس هپاتیت C)، مصرف الکل و استئاتوهپاتیت غیرالکلی یا NASH (یعنی بدون وجود سابقه‌ای در مصرف الکل، در نمونه برداری کبدی تغییراتی وجود داشته باشد که در هپاتیت الکلی دیده می شوند) است. برای جلوگیری از پیشرفت فیبروز کبدی در بیماری کبدیِ ایجاد شده، قهوه و چای پیشنهاد شده‌اند، اما آیا این پیشنهاد برای فیبروز بدون علائم بالینی هم صدق می‌کند؟ در سال ۲۰۱۷ مطالعه‌ای با هدف ارزیابی ارتباط بین مصرف قهوه و چای با سفتی کبد در جمعیت عمومی انجام و نتایج آن در مجله Journal of Hepatology منتشر شد. ۲۴۲۴ شرکت کننده تحت الاستوگرافی گذرا، سونوگرافی قرار گرفتند و پرسشنامه “مواد غذایی مصرفی مکرر” را تکمیل کردند. محققین قهوه و چای را به سه گروه: عدم مصرف، مصرف متعادل (کمتر از ۳ فنجان در روز) یا مصرف مکرر (بیش از ۳ فنجان در روز) طبقه بندی کردند. همچنین در طبقه بندی دیگر چای را به سه گروه سبز، سیاه یا گیاهی تقسیم کردند. تجزیه و تحلیل نتایج براساس میزان مصرف انرژی، قند و خامه، سن، جنس، شاخص توده بدنی (BMI)، مصرف الکل، کشیدن سیگار، نوشیدنی های گازدار غیرالکلی، شاخص رژیم غذایی سالم و فعالیت فیزیکی تنظیم شد. در بین ۲۴۲۴ شرکت کننده (با میانگین سن ۶۶/۵، ۴۳ درصد مرد)، ۵/۲ درصد سفتی کبدی منجر شونده به فیبروز کبدی و ۳۴/۶ درصد از آن ها استئاتوزیس (فرآیند چرب شدن کبد) داشتند. میزان سفتی کبدی با مصرف میزان بالای قهوه کاهش یافته بود. بعد از مصرف چای، تنها مصرف کنندگان چای گیاهی میزان سفتی کبدی آنها کاهش یافته بود. محققین نتیجه گرفتند که مصرف چای گیاهی و مصرف روزانه حداقل ۳ فنجان قهوه با کاهش سفتی کبدی- مستقل از سبک زندگی و عوامل محیطی- مرتبط است.