بادرنجبویه (Melissa officinalis) یک گیاه چند ساله با عطر لیمو است. پیشینه مربوط به استفاده دارویی آن به بیش از ۲۰۰۰ سال پیش برمی‌گردد. مثلا پاراکلسوس (پزشک مشهور سویسی در بین سال‌های ۱۴۹۳تا ۱۵۴۱) توصیه کرده است که بادرنجبویه به طور کامل نیروی تازه‌ای به مردان می‌بخشد و باید برای تمامی بیماری‌های ناشی از یک وضعیت اختلال در سیستم عصبی استفاده شود. چندین داروساز گیاهی این گیاه را با اثرات مفید جامع بر روی مغز و به طور خاص بهبود حافظه نسبت داده‌اند. بیشتر توجه تحقیقات اخیر به خصوصیات زیست فعال بادرنجبویه از جمله اثرات آن بر سیستم عصبی مرکزی معطوف بوده است.

بادرنجبویه از گذشته تا به امروز به عنوان یک تعدیل‌کننده خلق‌وخو و عملکرد شناختی، همراه با اثرات ضد اضطرابی به دنبال مصرف کپسول‌ها، قرص‌های روکش‌دار و کاربرد موضعی استفاده شده است. در سال ۲۰۱۴ در دو مطالعه مشابه اثرات مصرف فرآورده استاندارد شده بادرنجبویه بر خلق‌وخو و اثرات شناختی آن مورد ارزیابی قرار گرفت. فرآورده استاندارد شده به صورت خوش طعم در نوشیدنی و ماست مصرف شدند.

تمامی شرکت‌کنندگان گزارش کردند که در شرایط سلامت مطلوب به سر می‌برند، به جز قرص ضدبارداری هیچ گونه مواد مخدر یا دارویی مصرف نمی‌کنند، آلرژی‌های غذایی شناخته شده یا آلرژی به شیرین‌کننده‌های طبیعی ندارند و سیگاری نیستند. 

 هر دو درمان با بادرنجبویه به طور کلی با بهبود در خلق و خو و یا عملکرد شناختی مرتبط بودند. نتایج براین موضوع تأکید دارند که گنجاندن بادرنجبویه در موادغذایی می‌تواند اثرات رفتاری مثبت داشته باشد که در زمینه بهداشت کاربردی می‌توان استفاده کرد. در انتها قابل ذکر است که محصولات از نظر شرکت‌کنندگان بسیار قابل قبول بودند. در طول آزمایش هیچ‌گونه عارضه جانبی رخ نداد و شرکت کنندگان اظهار داشتند که بر افزایش اشتهای آنها هم اثر درمانی داشته، اگرچه هیچگونه داده سیستمی در این رابطه ثبت نشده است. این موضوع یکی از جنبه‌های مهم آزمایشاتی است که در آنها از غذاهای واقعی استفاده می‌شود.